منتظرم تا انتظار به سر بکشد

به نام خدا

سلام .  گاهی یک سری رفتار هایی می کنیم بدون آن که از عوارض اش خبر داشته باشیم!

1) حضرت محمد(ص) فرمودند :

مَن آذی مُؤمِنا فَقَد آذانی، ومَن آذانی فَقَد آذَی اللّه َ عز و جل، ومَن آذَی اللّه َ فَهُوَ مَلعونٌ فِی التَّوراةِ وَالإنجیلِ وَالزَّبورِ وَالفُرقانِ؛

 ترجمه : هر کس مؤمنی را بیازارد ، مرا آزرده است و هر کس مرا بیازارد، بی شک، خداوند عز و جل را آزرده است وهر کس خدا را بیازارد، در تورات و انجیل و زبور و قرآن، نفرین شده است.

 منبع : (بحار الأنوار : ج 67 ص 72 ح 40)

2) امام رضا از پیامبر- صلوات الله وسلامه علیهما- نقل می کنند که :«مَن إستذلَّ مؤمناً أو حقره لفقره وقله ذات یده شهرّه الله یوم القیامه ثم یفضیحه»؛

ترجمه : هر کس مؤمنی را خوار سازد یا به خاطر تهیدستی و ناتوانی اش کوچک شمارد، خداوند او را در قیامت

به همگان معرفی می کند، آن گاه رسوایش می سازد.

 منبع : (مستدرک الوسائل:کتاب حج، باب 135.)

 

یک شعر زیبا از سهراب سپهری :

آنگاه که غرور کسی را له میکنی،
آنگاه که بنده ای را نادیده ای انگاری،
آنگاه که کاخ آرزوهای کسی را ویران میکنی،
آنگاه که شمع امید کسی را خاموش میکنی،
آنگاه که حتی گوشت را می بندی تا صدای خرد شدن غرورش را نشنوی!
آنگاه که خدا را می بینی و بنده ی خدا را نادیده می گیری،
می خواهم بدانم، دستانت را بسوی کدام آسمان دراز میکنی تا برای خوشبختی خودت دعا کنی؟!!

نویسنده و جمع اوری کننده : ایمان محمدیه

به نام خدا

سلام

من تصمیم گرفتم که در چند جلسه ، حکمت های نهج البلاغه که مربوط به اخلاق و کردار ما می شود را جمع اوری کنم .

عنواین جلسه اول : 

1) تلاش در اطاعت و بندگی

2) ضرورت ترسیدن از عذاب الهی

3) روش خواستن از خدا

4) قدرت خداوند در روزی رسانی 

1) تلاش در اطاعت و بندگی ( حکمت 383 ) :

و درود خدا بر او فرمود : بترس که خداوند تو را به هنگام گناهان بنگرد و در طاعت خویش نیابد ، آن گاه از زیانکارانی  ، هر گاه نیرومند شدی ،  

توانت را در طاعت پرودگار به کار گیر ، هرگاه ناتون گشتی ، ناتوانی را در نافرمانی خدا قرار ده .

2) ضرورت ترسیدن از عذاب الهی ( حکمت 377 ) :

و درود خدا بر او ، فرمود : بر بهترین افراد این امّت از عذاب الهی ایمن مباشید ، زیرا که خدای بزرگ فرمود : ((  از کیفر خدا غافل نیستند جز زیان کاران )) و بر بدترین افراد این امّت از رحمت خدا نومید مباشید زیرا که خدای بزرگ فرمود :(( همانا از رحمت خدا نومید نباشند جز کافران ))

3) روش خواستن از خدا ( حکمت 361 ) : 

و درود خدا بر او ، فرمود : هر گاه از خدای سبحان در خواستی داری  ، ابتدا بر پیامبر اسلام درود بفرست ، سپس حاجت خود را بخواه ، زیرا خدا بزرگوارتر از آن است که از دو حاجت درخواست شده ، یکی را برآورد و دیگری را باز دارد .

4)  قدرت خداوند در روزی رسانی ( حکمت 356 ) : 

از امام پرسیدن که اگر در خانه ی مردی را بر رویش ببندند ، روزی او از کجا خواهد آمد؟ 

از آن جایی که مرگ او می آید

جمع آوری کننده و نویسنده : ایمان محمدیه

به نام خدا

سلام ، امروز می خواهم احادیث مهمی درباره ی دوستی بیارم که شاید کمتر توجه کرده باشیم به این احادیث.

1) خداوند تبارک و تعالی می فرمایند :

هر کس در راه خدای متعال، و نه برای خودنمایی یا شنیدن مدح، به دیدار برادر خود برود، در هر گام ده حسنه برایش نوشته می‌شود.

مَنْ زارَ أخاً لَهُ فِی اللهِ تَعالَى لا لِرِیاءٍ أوْ طَلَبِ مَحْمَدَةٍ کُتِبَ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ عَشْرُ حَسَناتٍ.

منبع : نوادر المعجزات، صفحه 63

2) حضرت سیدالشهدا علیه السلام می فرمایند :

دوست تو کسی است که تو را از [گناه] باز دارد و دشمنت، آن که تو را [بدان] وا‌دارد.

مَنْ أحَبَّکَ نَهَاکَ وَمَنْ أبْغَضَکَ أغْرَاکَ.

منبع : کنزالفوائد، صفحه 128

3) امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند :

تا وقتی که مؤمن در پی یاری برادر خویش باشد، خداوند یاور اوست .

للهُ فی عَوْنِ الْمُؤْمِنِ، مادامَ المُؤْمِنُ فی عَوْنِ أخیهِ

منبع : بحار الأنوار، جلد 74

4) امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند :

کسی که پارسایی خوی او، بخشندگی طبیعت او و برد‌باری منش او باشد، دوستانش زیاد شوند.

مَنْ کانَ الوَرَعُ سَجِیَّتَهُ وَالکَرَمُ طَبِیعَتَهُ وَالحِلْمُ خَلَّتَهُ، کَثُرَ صَدِیقُهُ.

منبع : بحار الأنوار، جلد 78، صفحه 379

5) امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

هر گاه مؤمن از دوست خود احساس خجالت کند در واقع میان آن‌ها جدایی افتاده است.

إذا احْتَشَمَ الْمُوْمِنُ أخَاهُ فَقَدْ فارَقَهُ.

منبع : نهج البلاغه، حکمت 480

6) امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

سه خصلت موجب دوستى است : خوش‏خویى ، مهربانى و فروتنى .

ثَلاثٌ یُوجِبنَ المَحَبَّةَ: حُسنُ الخُلقِ وَ حُسنُ الرِّفقِ وَ التَّواضُعُ

منبع : غرر الحکم و درر الکلم، حدیث4684

7) امام جعفر صادق علیه السلام می فرمایند :

شایسته نیست که انسان مسلمان با بدکار، نادان و دروغگو برادری کند.

لا یَنْبَغِی لِلْمَرءِ المُسلِْمِ أنْ یُؤاخِیَ الفاجِرَ وَلا الأحْمَقَ وَلا الکَذّابَ.

منبع : بحارالأنوار، جلد 71، صفحه 205

8) امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

دوست راستین، کسى است که تو را در [برطرف کردن] عیب‏هایت پند دهد ، هنگام غیبتت هواى تو را داشته باشد و تو را بر خود ترجیح دهد .

اَلصَّدیقُ الصَّدوُقُ مَن نَصَحَکَ فِی عَیبِکَ وَ حَفِظَکَ فِی غَیبِک وَ آثَرَکَ عَلى نَفسِهِ

منبع : غرر الحکم و درر الکلم، حدیث1904

9) امام حسن عسکری علیه السلام می فرمایند :

هرکه برادر خود را پنهانى اندرز دهد ، او را آراسته است و هر که در برابر دیگران موعظه ‏اش کند ، او را لکّه‏دار کرده‏است .

مَن وَعَظَ أخاهُ سِرّا فَقَد زانَهُ ، ومَن وَعَظَهُ عَلانِیَةً فَقَد شانَهُ ؛

منبع : تحف العقول 489

10) امیرالمومنین علیه السلام می فرمایند :

بهترین برادر تو کسى است که به سوى کارهاى نیک بشتابد و تو را نیز به سوى آن بکشاند و به نیکوکارى فرمانت دهد و در انجام دادن آن، یارى‏ات کند

خَیرُ إخوانِکَ مَن سارَعَ إلَى الخَیرِ وَ جَذَبَکَ إلَیهِ وَ أمَرَکَ بِالبِّرِ وَ أعانَکَ عَلَیهِ

منبع : غرر الحکم و درر الکلم، حدیث5021

نویسنده : ایمان محمدیه